Η λογική της Πολιτικής (Μέρος 1ο) Αυριανή Μακεδονίας
- Θράκης 6.1.2011
Ε
|
ξετάζοντας τα γεγονότα των ημερών βλέπουμε και πάλι
τον κόσμο να πνίγεται στις απεργίες, να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί και να χάνει
προοδευτικά την ηρεμία του. Η εμπιστοσύνη έγινε απόγνωση, η ασφάλεια έγινε
ανασφάλεια, όλοι ψάχνουν μια χαμένη αξιοπρέπεια μέσα στα σκάνδαλα της διπλανής
πόρτας κι αυτό που κυριαρχεί είναι μια «αόρατη ευθύνη».
-
Εσείς τους ψηφίζατε τόσα χρόνια!
-
Εσείς τους δώσατε την εξουσία…για να βολευτείτε.
Στην πραγματικότητα αυτές οι φράσεις αναπαράγουν μια
κατηγορία για κοινές επιλογές που ακολούθησε ο κόσμος και σήμερα χρεώνεται τις
εσφαλμένες επιλογές των ηγεσιών. Σε μια περίοδο κρίσης η κοινωνία μπαίνει στη
λογική των ευθυνών και αναζητάει «ενόχους», η ιστορία μας απέδειξε, ότι ενώ ο
καταλογισμός ευθυνών είναι μια σωστή στρατηγική, αφού το κάθε σκάνδαλο έχει
όνομα κι επώνυμο, η κάθε επιλογή έχει την υπογραφή του εμπνευστή της και το τίμημα
είναι πολύ συγκεκριμένο, παρόλα αυτά υπάρχει ο κίνδυνος του «εξιλαστήριου
θύματος».
Η πολιτική ενοχή
Ο πολιτικός κόσμος φοβάται τις συνέπειες απόδοσης
ευθυνών, η καταδίκη στο Γουδί άφησε κατάλοιπα στην πολιτική πραγματικότητα,
αλλά λειτούργησε αρνητικά για το κοινωνικό σύνολο. Οι πολιτικοί φρόντισαν για
την ατιμωρησία τους και η κοινωνία έχασε κάθε μορφή ελέγχου. Μπροστά στο
ενδεχόμενο της ποινικοποίησης ήρθε η πολιτική ασυλία, που πήρε την εικόνα της
ποινικής ασυδοσίας. Οι ευθύνες πέρασαν – με διάχυση – στο εκλογικό σώμα και το
αποτέλεσμα ερμηνεύεται ερήμην του «κυρίαρχου λαού». Στην ουσία
καταστρατηγείται το 1ο άρθρο του
Συντάγματος που αναφέρει ότι : Όλες οι
εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται
όπως ορίζει το Σύνταγμα. Δυστυχώς δεν
πηγάζει καμιά εξουσία, όταν η εκλογική διαδικασία δε συμπεριλαμβάνει την
αξιολόγηση της αποχής.
Από την ώρα που πρέπει να ψηφίσουν π.χ. 100 άτομα και ψηφίζουν 60 άτομα, το
αποτέλεσμα διαμορφώνεται στο 100% των 60 που ψήφισαν και η πλειοψηφία
διαμορφώνεται από τους 31 ψηφοφόρους που θα στηρίξουν μια επιλογή. Η κυβέρνηση
προκύπτει από μια μειοψηφία, που είναι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων και
παίρνει την τύχη των 100 ατόμων! Τα 40 άτομα – αποχή – μαζί με τα 29 άτομα που
μειοψήφησαν (σύνολο 69 ατόμων)
υποτάσσονται στη δημοκρατική μειοψηφία που πλειοψήφησε και ανέλαβε τη
διακυβέρνηση!!!
Όλες οι αντιδράσεις που έρχονται από το λαό
παραγράφονται και δεν αξιολογούνται. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία
μεταλλάσσεται σε αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά η δειγματοληπτική
αντιπροσώπευση δε μειώνει το μέγεθος της
πολιτικής ευθύνης όλων όσων αναλαμβάνουν την εξουσία. Η τύχη της κοινωνίας
περνά – μέσα από μια ανοχή – στις αποφάσεις της ηγεσίας. Η αποχή δηλώνει την
ανεπάρκεια των αντιπροσώπων ν’ αλλάξουν το πολιτικό πλαίσιο και την ανάγκη να
βρεθούν οράματα που θα κινητοποιήσουν τις κοινωνικές δυνάμεις.
Η πολιτική ενοχή δεν αποδόθηκε ποτέ στη
μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας και η πολιτική ευθύνη έγινε ένα ρητορικό
σχήμα για τους πρωταγωνιστές του κοινοβουλίου, χωρίς καμιά συνέπεια, ούτε τη
στοιχειώδη ευθιξία της απομάκρυνσης από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Η λογική της
Πολιτικής είναι πολύ πιο αξιόλογη από τη διαχείριση των καταστάσεων στα
κυβερνητικά όργανα.
Το πολιτικό όραμα
Η ανανέωση της πολιτικής πρακτικής δεν έχει ανάγκη
μόνο από δημιουργία νέων σχημάτων ή εμβλημάτων που θα δημιουργηθούν από τα ίδια
πρόσωπα, αλλά απαιτεί ένα νέο πολιτικό όραμα με στόχο τις μεγάλες κοινωνικές
ανάγκες. Δεν απευθύνονται στην κοινωνία του 1960, του 1980, αλλά στην κοινωνία
του 21ου αιώνα που πληρώνει τα λάθη και τις νοοτροπίες του μεταπολεμικού
συστήματος. Κανείς δε θα αρνηθεί εκείνες τις λογικές που εξυπηρέτησαν τις
ανάγκες μιας άλλης εποχής, αλλά η
σημερινή κατάσταση έχει άλλα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα.
Ασφαλώς πρέπει να σημειώσουμε ότι οι «αρχιτέκτονες»
του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού σκηνικού, γνώριζαν από την αρχή, την
πορεία των γεγονότων, αλλά ο καθημερινός άνθρωπος δε γνωρίζει – ούτε γνώριζε –
τα πράγματα. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη για μια συνολική απάντηση της κοινωνίας
στην πολιτική και μια πολιτική επανατοποθέτηση στις σύγχρονες ανάγκες. Ένας
κόσμος παραπαίει ανάμεσα σε αυξημένες υποχρεώσεις, σε προδομένα ιδανικά και σε
μια πολιτική πραγματικότητα που είναι πίσω από τις κοινωνικές απαιτήσεις.
Η λογική της Πολιτικής δε μπορεί να στηρίζεται στις
θυσίες ενός ανώνυμου πλήθους, που δεν έχει εκφραστή να αρθρώσει τον κοινωνικό
αντίλογο, αυτό είναι πολύ εύκολο αλλά βρίσκεται στα όρια της ηθικής και της
ανηθικότητας. Την ίδια στιγμή η απαξίωση της Πολιτικής είναι επικίνδυνη για το
μέλλον. Άρα, το μόνο που μένει είναι πρωτοβουλίες ανανέωσης του πολιτικού
σκηνικού με ουσιαστικές τομές σε επίπεδο θεσμών και άμεσων λύσεων. Το
βασικότερο ζήτημα είναι να φύγει το πολιτικό άλλοθι και να υλοποιηθούν
προτάσεις που θα δώσουν εναλλακτικές επιλογές. Είναι γεγονός ότι στη δημοκρατία
δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά γι αυτό απαιτούνται γενναίες αποφάσεις.
Δρ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α
ΔΡΟΓΙΔΗΣ
Επικοινωνία
Διδάκτωρ Ιστορίας
Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbo Βασιλ. Ηρακλείου 26 54624
Θεσσαλονίκη
τ.
Υπότροφος Unesco
2310241502
φαξ 2310241514 κιν. 6973315622
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου