Οι κανόνες του παιιχνιδιού

Οι κανόνες του παιιχνιδιού   (Αυριανή Μακεδονίας - Θράκης 17.4.2011)

Η

 ανθρωπότητα παρακολουθεί την πορεία της Ιαπωνίας, μετά το πυρηνικό ατύχημα, κανείς δεν παίρνει το ρίσκο να αξιολογήσει την έκταση της καταστροφής. Οι ερμηνείες της επιφυλακτικότητας είναι πολλές και κρύβουν τόσο το μέγεθος του γεγονότος, όσο και τους κινδύνους για την παγκόσμια κοινότητα. Αρχικά η μόλυνση του περιβάλλοντος (κυρίως του υδροφόρου ορίζοντα) φτάνει σε απαγορευτικά επίπεδα και εξαπλώνεται ραγδαία. Κανείς δε μπορεί να περιορίσει τα αποτελέσματα μέσα σε μερικά χιλιόμετρα κι αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου.

Αν το τσουνάμι στην Ιαπωνία (και το τσουνάμι στην Ινδονησία) δεν ήταν φυσικά φαινόμενα αλλά αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης (βλέπε HAARP) με πολιτικές σκοπιμότητες, τότε τα γεγονότα έχουν άλλη αξία.

Ο κόσμος δεν αξιολογείται με βάση τα γνωστά μέτρα, ούτε η ανθρώπινη ζωή μετράει όπως στο παρελθόν. Το κυρίαρχο ερώτημα είναι αν η ανθρωπότητα έγινε το πειραματόζωο της εξουσίας και οδηγείται σε προδιαγεγραμμένες επιλογές, επειδή οι ηγεσίες της εκβιάζονται με τεχνητές παρεμβάσεις. Έτσι σήμερα ζούμε μια πραγματικότητα που ξεπερνάει τα όρια της πιο σουρεαλιστικής φαντασίας, οι αναταραχές στην Αφρική, οι σεισμοί και το τσουνάμι στην Ασία, η οικονομική κρίση σε Αμερική και Ευρώπη αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που θα αλλάξει τους «κανόνες του παιχνιδιού».

Ο κίνδυνος της Φουκουσίμα

 Βιώνουμε μια καθημερινή παθογένεια που εκδηλώνεται με διαφορετική εικόνα και ταυτόχρονα είμαστε μάρτυρες ενός κόσμου που μεταμορφώνεται κάθε στιγμή. Το πλαίσιο που μας έχουν επιβάλλει είναι ελάχιστα κοινωνικό και καθόλου οικολογικό, αντίθετα αναιρεί όλες τις κατακτήσεις των δυο τελευταίων αιώνων (φτηνή εργασία δίχως ωράριο και ασφάλιση), αλλά συμπληρώνεται από τα διάφορα περιβαλλοντικά ατυχήματα με την τεράστια καταστροφή.

Οι ‘κανόνες του παιχνιδιού’ μεταβάλλονται κοινωνικά και βιολογικά κι όσο οδυνηρή είναι η οπισθοδρόμηση της κοινωνίας, άλλο τόσο οδυνηρή είναι η προοπτική μιας καταστροφής, που θα εξαφανίσει ή θα μεταλλάξει τη ζωή στο οικοσύστημα. Η απώλεια της οικολογικής ισορροπίας θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Εκείνο που διαδέχεται μια ολοκληρωτική καταστροφή δεν είναι προβλέψιμο και το μέγεθος του πυρηνικού ατυχήματος της Φουκουσίμα  αποτελεί ήδη το πρόβλημα της ανθρωπότητας. Το ζήτημα του πυρηνικού ατυχήματος έχει την εικόνα μιας καταστροφής που έρχεται, ακόμη κι αν κατορθώσουν να το περιορίσουν μέσα σε μια περιοχή. Κανείς δε μπορεί να μας διασφαλίσει από τις συνέπειες στο επόμενο ατύχημα.

Η μοίρα του Faust

 Από τη μια μεριά η φύση δε γνωρίζει σύνορα και δεν κάνει διακρίσεις, από την άλλη ο άνθρωπος αρνήθηκε τα όρια του κι ακολουθεί τη μοίρα του Faust όπως τη περιέγραψε ο  Goethe :

«Εσπούδασα ναι, αχ! Φιλοσοφία, Νομική και Ιατρική και δυστυχώς και Θεολογία! Πέρα ως πέρα με ένθερμο μόχθο. Και να με εδώ στέκω, εγώ ο φτωχός μωρός! Και είμαι όσο και πρώτα σοφός»[1]

  Η πραγματικότητα που βγαίνει μέσα από τα λόγια του πρωταγωνιστή είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, γιατί αποδεικνύει την αδυναμία του να ελέγξει τα πράγματα, παρά τη μόρφωσή του (Φιλοσοφία, Νομική, Ιατρική, Θεολογία). Σήμερα, παρά την πρόοδο της επιστήμης, ο άνθρωπος βρίσκεται στο ίδιο σημείο απόγνωσης όταν κινδυνεύει να καταστραφεί μέσα σε μια πυρηνική λαίλαπα.

Η πραγματικότητα που βιώνουμε έχει μια πολυεπίπεδη κρίση (οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική) με υπαρξιακό περιεχόμενο. Κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του και η μοίρα όλων είναι κοινή. Αν πραγματικά υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση με πολιτικοοικονομικές σκοπιμότητες, τότε τα κίνητρα τέτοιων ενεργειών είναι λιγότερο ισχυρά από το αποτέλεσμα, αφού η εξουσία θα έχει την ενοχή της καταστροφής.

Κι ας έρθει κάποιος να ισχυρισθεί ότι οι πόλεμοι, η κρίση, το τσουνάμι, ο σεισμός και το ατύχημα στην Ιαπωνία είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους. Είναι πολύ χρήσιμο να δούμε τη συμπεριφορά των περιοχών που πλήττονται από παρόμοιες καταστάσεις σε οικονομικά και σε πολιτικά ζητήματα. Τέλος η μεταβολή των συσχετισμών που υπάρχουν σήμερα θα επηρεάσει όλον τον κόσμο, διότι η μοίρα είναι κοινή σε όλους, ίσως αυτό να είναι το μόνο αληθινά κοινό στοιχείο για όλους.

[1] Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου Ο ΦΑΟΥΣΤ ΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ, μετάφραση με αισθητική και φιλοσοφική ερμηνεία, έκδοση Τρίτη, Αθήναι, 1981, σελ. 131

 ρ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α ΔΡΟΓΙΔΗΣ                                                                                                                                    Επικοινωνία

 Διδάκτωρ Ιστορίας Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbo                                                 Βασιλ. Ηρακλείου 26  54624  Θεσσαλονίκη 

          τ. Υπότροφος Unesco                                                                                      2310241502  φαξ  2310241514   κιν.  6973315622   

   Σχολικός Σύμβουλος Α/θμιας Εκπαίδευσης                                                  drogidis@otenet.gr  dr_dimitrios_a_drogidis@yahoo.gr

                                      http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/  http://dimitriosdrogidis.webnode.com