Η κρίση της Πολιτικής και οι Μνηστήρες της
Εξουσίας
|
Δ
|
εν ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας και προσπαθούμε να
βρούμε μια λογική εξήγηση. Ίσως είναι μια ευκαιρία να απαντήσουμε όλοι μαζί
στην ιστορία που λέγεται «πολιτικό αλαλούμ». Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να
σταθεί στα πόδια της, μια αντιπολίτευση που είναι απλά αντικυβερνητική. Ένας
Πρόεδρος Δημοκρατίας που προσπαθεί να νουθετήσει τον «πολιτικό κόσμο» και μια
κοινωνία που ξέρει την αναποτελεσματικότητα του σημερινού κυβερνητικού σχήματος
(58,9%), αλλά δε θέλει τις εκλογές (66,9%).
Δώστε τη λύση!!!
Από την ώρα
που ο κόσμος βλέπει την κυβερνητική αδυναμία, αλλά δεν επιθυμεί τις εκλογές,
προκύπτει ένα πολιτικό παράδοξο που μεταφράζεται στην απουσία εναλλακτικής
επιλογής. Απευθύνεται σε ολόκληρο το κοινοβουλευτικό τοπίο και φωνάζει «Δώστε τη λύση!!!». Το ζήτημα, φυσικά, δε
βρίσκεται στην αδυναμία να απαντήσει ο πολιτικός κόσμος, γιατί στο σύνολό του
διαθέτει και κρίση και πολιτική αντίληψη, είναι ότι δε θέλει να πάρει
ρηξικέλευθες αποφάσεις, ίσως γιατί φοβάται τον καταμερισμό ευθυνών, ίσως γιατί
αρνείται μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων. Υπάρχουν πολλές και
διαφορετικές ερμηνείες πάνω στη κατάσταση της χώρας, κάποιες απ’ αυτές
επιχειρήσαμε να διατυπώσουμε σε υπόμνημα που καταθέσαμε στις 30 Νοεμβρίου 2010,
αλλά δε βρήκαμε ανταπόκριση, σε όλον τον πολιτικό κόσμο της χώρας[1].
Ίσως η δική μας προσέγγιση να είναι μια θεώρηση
λιγότερο ή περισσότερο εφικτή, υπάρχουν άλλες πιο εξειδικευμένες από
προσωπικότητες της ακαδημαϊκής κοινότητας που δίνουν εναλλακτικές προτάσεις. Το
πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο πολιτικός κόσμος πρέπει να αλλάξει
πολιτική θεώρηση των πραγμάτων και για να γίνει αυτό οφείλει να συνεργαστεί στο
όνομα της Ελλάδας.
Η λογική του «πολιτεύεστε» ανάμεσα στα κόμματα
εξουσίας ήταν βασισμένη σε μια εφήμερη πλειοψηφία που δεν είχε παρά
διαχειριστική λογική. Αυτοί που ευημερούσαν ήταν όλοι όσοι είχαν τρόπο να
εξαργυρώσουν τη στήριξή τους με ανταλλάγματα. Οι λανθασμένες επιλογές δε
διορθώθηκαν ποτέ και οι υπεύθυνοι δε λογοδότησαν, ούτε πλήρωσαν το τίμημα που
τους αναλογούσε.
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα το 66,9% του κόσμου δε
θέλει εκλογές, γιατί δε βρίσκει διέξοδο στην έκφρασή του. Η προσπάθεια των
μικρών σχημάτων που βγήκαν από πρωτοβουλίες βουλευτών μπορεί να αποδώσει μόνο
αν πείσουν για την πρόθεσή τους να ανανεώσουν πραγματικά την πολιτική σκηνή. Ο
κόσμος δεν έχει ανάγκη από καινούριες ταμπέλες, αλλά από καινούριες λογικές.
Όραμα Εξουσίας!!!
Η μόνη λύση που υπάρχει είναι να βγει ένας πολιτικός
φορέας που θα τολμήσει να ξεπεράσει τις κατεστημένες αντιλήψεις και θα πάρει
επάνω του τις προσδοκίες της κοινωνίας. Η αναμέτρηση δεν γίνεται ανάμεσα σε
πρόσωπα, σε κόμματα και αποχρώσεις, η αναμέτρηση θα προκύψει ανάμεσα σε αρχές
και αξίες. Σήμερα δεν υπάρχει η πόλωση του 1981 και του 1989, υπάρχει η
απαξίωση σε μια αναμέτρηση που θα βαδίσει στην τετριμμένη λογική της διαδοχής.
Το όραμα της εξουσίας θα βγει μέσα από μια βαθύτερη
κοινωνική ανάγκη, κάτι που θα αλλάξει ριζικά τα πολιτικά ήθη και θα επιβάλλει
νέους κανόνες στην κοινωνία. Η κοινωνία θέλει να αλλάξει τους όρους της
πολιτικής, αφού η κρίση της πολιτικής γέννησε το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Άλλωστε αν αυτά τα δισεκατομμύρια που οφείλονται – θεωρητικά – στους δανειστές
είχαν επενδυθεί στη χώρα και είχαν αποδοθεί στο λαό, τότε κάθε κάτοικος της
Ελλάδας θα απολάμβανε την κοινωνική πρόνοια, την παιδεία που ονειρευόμαστε και
το βιοτικό επίπεδο όλων θα ήταν υψηλότερο από του μέσου ευρωπαίου πολίτη.
Έλλειμμα με
Ονοματεπώνυμο
Η οικονομική κρίση και η πολιτική απαξίωση έχουν
ονοματεπώνυμο και κρατούν όλες τις ενοχές της εξουσίας της μεταπολίτευσης, μια
εξουσία που διατήρησε όλες τις αδυναμίες και τις ανασφάλειες της πολιτικής
ανυποληψίας και φοβήθηκε τη λειτουργία των θεσμών. Ο φόβος του πολιτικού
διχασμού οδήγησε στην πρακτική του συμψηφισμού, αλλά η τιμωρία της κοινωνίας
οδήγησε τους 300 εκπροσώπους σε μια συνευθύνη.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί από το λαό
συνέβη, καταδίκασε την μεταπολιτευτική πρακτική και αρνείται την επιλογή
ανάμεσα στους μνηστήρες της εξουσίας. Ο φόβος της επιλογές ανάμεσα στα ίδια
υλικά οδηγεί σε στασιμότητα και άρνηση, δυστυχώς βλέπει με καχυποψία όλες τις
πρωτοβουλίες και πρέπει να πειστεί για της αγνές προθέσεις και τα οράματα των
νέων σχημάτων. Αλλά, από την άλλη πλευρά, η εμφάνιση νέων πολιτικών οργανισμών
έχει κι αυτή τη δική της ερμηνεία.
Η κοινωνία θέλει να παρέμβει δυναμικά και να
διαμορφώσει νέα δεδομένα, αρκεί να πάρει την απόφαση να δώσει χώρο σε νέα
πρόσωπα με καινούριες αντιλήψεις να συμβάλλουν στην πολιτική πραγματικότητα, με
στόχο να αλλάξει η πολιτική ταυτότητα και να γίνει νέο ξεκίνημα.
[1] Οι στρατηγικές επιλογές για να μπορέσει η Ελλάδα
να βγει ανώδυνα από την οικονομική κρίση. http://dimitriosdrogidis.webnode.com , http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/ επίκαιρα
θέματα
ρ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α ΔΡΟΓΙΔΗΣ
Επικοινωνία
Διδάκτωρ Ιστορίας
Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbo Βασιλ. Ηρακλείου 26 54624
Θεσσαλονίκη
τ.
Υπότροφος Unesco
2310241502
φαξ 2310241514 κιν. 6973315622
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου