Κοινωνική Τρομοκρατία (3) 30.1.2011

Κοινωνική Τρομοκρατία (ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ 30.1.2011) 3ο Μέρος 

Η

Λογική του σημερινού κοινωνικού πλαισίου είναι ανύπαρκτη, η ανθρωπότητα παραπαίει μέσα σε μια αυθαίρετη οικονομική τρέλα. Αυτό το τίμημα πληρώνεται από τους λαούς και όχι από τις εταιρείες ή τους ηγέτες / διαχειριστές της κατάστασης.

Όλο το σύστημα που κυριαρχεί ξεκινάει από τη δυνατότητα που έχουν 3 οίκοι αξιολόγησης πιστωτικών κινδύνων (Moody’s, Fitch Rating, και Standard & Poor’s) να καθορίζουν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών, των επιχειρήσεων και των ιδιωτών. Πρόκειται για τρεις ιδιωτικές αμερικάνικες εταιρείες που υπάρχουν από το 1908 και κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία. Η Ευρώπη δε στάθηκε ικανή να δημιουργήσει έναν φορέα αξιολόγησης – ούτε ιδιωτικά, ούτε στα πλαίσια του διπλωματικού πεδίου. Αυτή η ανεπάρκεια κάνει τη διεθνή κοινότητα να είναι έρμαιο στις διαθέσεις μιας λογιστικής αντίληψης, που πήρε τη μορφή οικονομικής ίωσης.

Ο κόσμος αποδέχτηκε, άκριτα, την ερμηνεία τις αμερικανικής αξιολόγησης, που θέλησε να εξάγει το δημοσιονομικό πρόβλημα των ΗΠΑ στη διεθνή κοινότητα, μειώνοντας την αρνητική εικόνα της στο ελάχιστο. Έτσι χώρες όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία μπήκαν στο μάτι του κυκλώνα. Διαφορετικοί λαοί, διαφορετικοί πολιτισμοί, διαφορετικές νοοτροπίες βρέθηκαν σε μια χοάνη και άρχισαν τις προσπάθειες, είτε για να καταλάβουν τι γίνεται, είτε για να συμβιβαστούν με τη νέα ένοχη πραγματικότητα.

 Η κοινωνική ενοχή

Ο κόσμος βρέθηκε «ένοχος» για όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων 200 χρόνων, για την εικόνα ενός κοινωνικού κράτους, που είχε πολλές διαφορές από χώρα σε χώρα και πολλές ατέλειες, για τις αποδοχές που εισέπραττε και τον οικογενειακό προγραμματισμό που έκανε, για την άνοδο των τιμών των καταναλωτικών αγαθών. Μόνο που όλα ήταν στημένα πάνω στους κανόνες μιας κοινωνικής ευημερίας των 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού. Κανείς δεν αμφισβήτησε την ένδεια που υπήρχε πάντοτε σε όλες τις χώρες (ανεπτυγμένες κι αναπτυσσόμενες), κανείς δεν αρνήθηκε τις περιφερειακές συγκρούσεις στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Καμπότζη, στην Κορέα, στη Γιουγκοσλαβία, στην Κούβα, στη Γάζα και σε μια σειρά από χώρες όπου έπρεπε να αλλάξει το πολιτικό τοπίο.

Μέσα από τη φωτιά των συγκρούσεων κινήθηκαν μια σειρά από επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας και βαριάς βιομηχανίας. Αναπτύχθηκε μια εικόνα από πολεμικές επιχειρήσεις, από ιατρικές εταιρείες, από κατασκευαστικές εταιρείες, από εταιρείες παραγωγής και διανομής χημικών προϊόντων, εξόρυξης πετρελαίου που είχαν κι ένα κοινωνικό πρόσωπο στον ανεπτυγμένο κόσμο. Κανείς δε διανοήθηκε να «βάλει χαμηλότερα τον πήχη» στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν κάποιοι κερδίζουν κι άλλοι πεινούν.

Παρ’ όλα αυτά η κοινωνική ενοχή για την οικονομική κρίση χτυπάει τον ανώνυμο πολίτη – καταναλωτή. Αυτός ασφαλώς δεν ευθύνεται για τους εξοπλισμούς, τον κρατικό δανεισμό, τα μεγάλα project που απορρόφησαν τις μεγάλες κοινοτικές επιδοτήσεις, την κακή διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, την απουσία μελετών που θα αξιοποιούσαν τους κοινοτικούς πόρους και τη μειωμένη απορροφητικότητα ή την υπερτιμολόγηση των έργων. Στην πραγματικότητα οι ένοχοι ανήκουν στην κορυφή της εγχώριας και της διεθνούς κοινωνικής πυραμίδας που γνώριζαν και καθόριζαν την πορεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

 Η ευρωπαϊκή απάντηση

 Όταν ξεκίνησε η Ε.Ο.Κ των 6 χωρών, στη συνέχεια των 9, ακολούθως των 12, και μέχρι σήμερα στην Ε. Ε των 27 χωρών το όνειρο ήταν η ολοκλήρωση μιας οικονομικής, κοινωνικής, αμυντικής  πολιτικής και μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση χάθηκε με-σα σ’ένα μείγμα οικονομικών ανταγωνισμών που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική  κρίση. Την ίδια στιγμή η Γερμανία επιχειρεί να αλώσει το ευρωπαϊκό τοπίο και να πάρει την ευρωπαϊκή ηγεμονία, ό,τι δεν κατάφερε με τους δύο παγκόσμιους πολέμους στον 20ο αι. να το κερδίσει τώρα. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και το μνημόνιο αποτελούν μια αποικιοκρατική πολιτική πυγμή σε βάρος όλων των χω-ρών που ήταν πάντοτε «καλοί πελάτες» στις ισχυρές οικονομίες. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν λιγότερο κερδοσκοπικά και να καταλάβουν ότι η ισχύ της δικής τους οικο-νομίας εξαρτάται από την ευημερία των περιφερειακών αγορών.

Τέλος η Ευρώπη στάθηκε λίγη απέναντι στο όραμα του Jean Monnet, ίσως γιατί έχασε το ιδανικό του εμπνευστή της, συνθλίβεται μέσα σε μονεταριστικές ισορροπίες και χάνεται μέσα σε λογιστικές σκοπιμότητες. Πάντως δεν εμπνέει ούτε τη σιγουριά της ευρωπαϊκής ιδέας, ούτε παρέχει μια ευρωπαϊκή ομπρέλα. Είναι το κατοχικό περιβάλλον μιας αναδυόμενης ηγεμονίας χωρίς υποστηρικτές.

Δρ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α ΔΡΟΓΙΔΗΣ                                                                                                                                    Επικοινωνία

 Διδάκτωρ Ιστορίας Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbo                                                 Βασιλ. Ηρακλείου 26  54624  Θεσσαλονίκη 

          τ. Υπότροφος Unesco                                                                                      2310241502  φαξ  2310241514   κιν.  6973315622   

   Σχολικός Σύμβουλος Α/θμιας Εκπαίδευσης                                                  drogidis@otenet.gr  dr_dimitrios_a_drogidis@yahoo.gr

                                      http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/  http://dimitriosdrogidis.webnode.com

Διαβάστε κι αυτά, είναι σχετικά:
Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:   

ΠΈΜΠΤΗ, 3 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2013

Κοινωνική Τρομοκρατία (1) 16.1.2011 http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/2013/01/1-1612011.html

Κοινωνική Τρομοκρατία (ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ 16.1.2011)

1ο Μέρος 

…………………………………………………………………………………………………………

ΠΈΜΠΤΗ, 3 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2013

Κοινωνική Τρομοκρατία (2) 23.1.2011 http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/2013/01/2-2312011.html

Κοινωνική Τρομοκρατία (ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ 23.1.2011)

2ο Μέρος